Περιοχή Ζάρακα

Με κατεύθυνση νότια και αφήνοντας πίσω το Μαρί[1], ένα από τα αρχαιότερα χωριά της Κυνουρίας, ο δρόμος κατηφορίζει για τις νότιες υπώρειες του Πάρνωνα. Στους πρόποδες του βουνού η αλλαγή στο τοπίο είναι δραματική. Η επίδραση του ξερού και θερμού μεσογειακού κλίματος σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη βόσκηση απεικονίζεται χαρακτηριστικά στη βλάστηση του τόπου. Στις άνυδρες πετρώδεις πλαγιές οι χαμηλοί, λόγω εντατικής βόσκησης, αειθαλείς σκληρόφυλλοι θάμνοι, όπως το πουρνάρι, δίνουν τη θέση τους σε ακόμα πιο ανθεκτικά στην ξηρασία φυτά, τα φρύγανα. Τα φρύγανα αν και έχουν μακριές και βαθιές ρίζες μέσα στο έδαφος εμφανίζονται στην επιφάνεια ως χαμηλοί, συνήθως ημισφαιρικοί θάμνοι, χνουδωτοί, με κλαδιά κοντά και συχνά αγκαθωτά. Το χειμώνα έχουν πολύ περισσότερα φύλλα απ’ ότι το καλοκαίρι. Την άνοιξη ανθίζουν δημιουργώντας ένα πολύχρωμο τοπίο, ενώ το καλοκαίρι για να μειώσουν την απώλεια νερού ρίχνουν τα φύλλα και ταυτόχρονα ευωδιάζουν απελευθερώνοντας τα αιθέρια έλαια που περιέχουν. Το οικοσύστημα των φρυγάνων χαρακτηρίζεται από την ποικιλία όψεων μέσα στον ετήσιο κύκλο αλλά και την αφθονία σε φυτικά είδη: Θυμάρι, ρίγανη, ασφάκα, αστοιβίδα, λαδανιά, φασκόμηλο, αφάνα, θρούμπα, λεβάντα, φυτιλάκι, ασπάλαθος είναι μόνο μερικά, τα πιο γνωστά, από τα φρύγανα που μαζί τους πάντα έχουν μια ποικιλία από πολύχρωμα αγριολούλουδα.


[1] Το Μαρί αναφέρεται με το ίδιο όνομα από τον αρχαίο ιστορικό Παυσανία τον 2ο αιώνα μ.Χ.

 

Print Friendly, PDF & Email