Μετά από μια ανηφορική διαδρομή περίπου 10 χιλιομέτρων νότια από το Λεωνίδιο βρίσκονται τα Τσιτάλια. Από τα Τσιτάλια και προς το νότο εκτείνεται ένα μεγάλο υψίπεδο με διάσπαρτα χωριά σε υψόμετρα από 600 έως 700 μέτρα. Πρώτα το Πυργούδι, στη συνέχεια η Αμυγδαλιά, τα Πελετά, η Χούνη. Χαρακτηριστικό το τοπίο διαμορφωμένο από την σταθερή αλλά ήπια ανθρώπινη χρήση επί αιώνες. Τυπικά δείγματα οι μικρές καλλιέργειες, τα διάσπαρτα οπορωφόρα, μέσα και γύρω από τους οικισμούς, ενώ η εκτατική κτηνοτροφία αιγοπροβάτων είναι παρούσα σχεδόν παντού. Χαρακτηριστικές είναι οι βαθμίδες στη γη που συγκρατείται με ξερολιθιές. Οι άλλοτε εκτεταμένοι στην Κυνουρία αμπελώνες διατηρούνται σήμερα στα Πελετά και στα γύρω χωριά.
Ένα σπάνιο στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος για ολόκληρη την Ελλάδα αποτελούν οι ώριμες υπολειμματικές βελανιδιές[1] που παρατηρούνται διάσπαρτες πριν το χωριό Αμυγδαλιά. Ώριμα δένδρα δρυός διατηρούνται επίσης μέσα ή κοντά σε οικισμούς (Τσιτάλια) καθώς προσφέρουν ζωοτροφή και κάλυψη σε οικόσιτα ζώα. Οι μεγάλου μεγέθους αιωνόβιες βελανιδιές ή άλλων ειδών δρύες (Quercus) που είναι πλέον ιδιαίτερα σπάνιες, έχουν μεγάλη οικολογική σημασία. Αποτελούν σημαντικές νησίδες βιοποικιλότητας καθώς προσφέρουν τροφή ή αποτελούν βιότοπο για εκατοντάδες οργανισμούς, φυτικούς και ζωικούς.
[1] Οι βελανιδιές αυτές ανήκουν στο είδος της ήμερης βελανιδιάς (Quercus ithaburensis) που ξεχωρίζει από τον μεγάλο σε μέγεθος καρπό. Ένα άλλο είδος φυλλοβόλου δρυός που απαντά στην περιοχή είναι η χνοώδης δρυς (Quercus pubescens).
